tydzień w skrócie

Za mną ciężki tydzień, przesyłka zamówiona na allegrpo dotarła uszkodzona, padł mi laptop i musiałam go oddać do naprawy ( razem z komputerem stacjonarnym, który padł wcześniej ), dwie soboty z rzędu spędziłam w pracy i nawiązałam kontakt z koleżanką z dawnych lat. Poza tym dowiedziałam się, że inna osoba, bliska mi swego czasu, podjęła decyzję, która zupełnie odmieniła jej życie... Mam nadzieję, że się odnajdzie w nowej sytuacji i że wie, że moje drzwi są dla niej zawsze otwarte. Ufam, że się do mnie odezwie, gdy przyjdzie na to czas...
Zrobiłam porządek w pokoju, d...y może nie urywa, ale miło wreszcie zobaczyć jak wygląda moja ława.
Byłam w banku i odblokowałam sobie dostęp do konta elektronicznego, co ułatwi mi życie :).

antyświadectwo

I po imprezie. Zebraliśmy ładną sumkę, dzieciaki zadowolone, choć wymarzły się na mrozie, no i humory dopisywały wszystkim oprócz mnie. A to dlatego, że planowane spotkanie nie doszło do skutku. Rozmowy z innymi jakoś mnie nie porwały i w sumie skupiłam się na tym, aby nie psuć ludziom nastroju swoją smętną miną. Chyba się udało. :)
W pokoju mam artystyczny nieład, delikatnie mówiąc. I nie chce mi się sprzątać, choć lubię uporządkowane przestrzenie.
Uczę się wypełniać druki KP, RK, KW i inne tego pokroju, co doprowadza mnie do szału, ale muszę to pojąć, bo to teraz należy do moich obowiązków. Ja nie jestem człowiekiem, który by się nadawał na kasjera i nigdy nie sądziłam, że będę musiała to robić, a tu suprise. Frustruje mnie to zajęcie, bo - nie oszukujmy się - dalekie to od moich zainteresowań, ambicji, planów i umiejętności...
Mamy w parafii siostry  zakonne, 4 szt. Jedna z nich porusza się przy pomocy balkoniku. W niedzielę obserwowałam ich drogę z kościoła do klasztoru. Trzy kobity w pełni sił leciały do domu oddzielnie, a siostry staruszka zasuwała z tym swoim rusztowaniem sama. Było ślisko, zimno, wszędzie pełno śniegu, a babci żadna współsiostra nie pomogła...

WOŚP po raz 5

Za 20 minut ruszam do pracy, będę sterczeć na mrozie z puszką w garści i czekać, żeby ktoś coś wrzucił na rzecz WOŚP. Pogoda śniegowa, jest też mrozik więc czapeczka, szaliczek i gruby sweter to podstawa.
Zabrałam też aparat fotograficzny. Może się przydać, muszę jakoś uwiecznić przejawy mojej zawodowej aktywności, he he. To będzie mój 5 finał WOŚP, a drugi albo trzeci jako szefa sztabu. W sumie to ambiwalentny stosunek do tej całej akcji, jestem za, a nawet przeciw. Nie znoszę nachalnych wolontariuszy i uczę moją ekipę, żeby nie byli upierdliwi, wszak ludzie są wolni i jeśli chcą to sami coś wrzucą do puszek.
Nie wnikam ile kasy ze zbiórki trafi do pana O. Ludzie różnie o nim gadają, sama za nim nie przepadam, ale stworzył coś, co w tym roku odbywa się po raz 21. i dawno wyszło poza granice kraju. I przyznam, że trafiam czasem na tabliczki informacyjne w różnych szpitalach, że mają na stanie sprzęt zakupiony przez WOŚP. Niech się dzieje, co chce, ja lecę do pracy, trzymajcie kciuki, żebym wróciła przed północą i zdążyła zdać Wam relację :*

przy piątku

Nagrody zostaną wysłane pod koniec miesiąca więc czekajcie cierpliwie :)
 Humor mam takie sobie, czyli ani zły, ani dobry, średni na jeża. I cóż na to poradzić? Jest średnio i już.
W niedzielę pracuję, za co mogę podziękować człowiekowi w żółtej koszuli i czerwonych portkach, który 21 lat temu wymyślił, żeby zbierać kasiorę na to czy tamto. Cieszę się, bo będzie okazja, żeby spotkać się z dawnym kolegą z pracy, do którego mam sentyment :). Drugi powód do radości to spotkanie z innym kolegą, którego lubię, i którego się mnie trochę onieśmiela. Nie wiem dlaczego...
Chciałabym go lepiej poznać, spędzić z nim trochę czasu i przekonać się jaki jest prywatnie, tak poza biurem. Choć pewnie on nie zwróci na mnie uwagi. Wiem jednak, że mnie lubi, a to już plus.

prosty przekaz

Mój ulubiony ostatnio obrazek, zawiera przekaz prosty, jasny i konkretny :D

03.01.2013

Podpisałam dziś umowę o pracę.  ( Kto zgadnie na jakim stanowisku pracuję, otrzyma nagrodę. )
Sprawdziłam pracę zaliczeniową mojej siostrze.
 W niedzielę mam w domu kolędę.
Na dworze ostro targa, tzn. wieje silny wiatr.
Załapałam się na noworoczne ciasto i herbatkę.
Zaczynam planować inwestycje i wyjazdy. 
Cioteczka z GB przysłała przed świętami kartkę z życzeniami.  Wczoraj siostrzyczka odkryła, że na odwrocie wklejonego w karnet karteluszka jest list :). I dobrze, że to zobaczyła, bo zaczynaliśmy już się bulwersować, że ciotunia nie daje znaku życia.

katar

Katar uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie. Byłyby to może zatoki?

Rok 2013 czas zacząć...

... więc do dzieła! Żyjmy pełnią życia i nie zapominajmy o tym, co najważniejsze!
Uwielbiam kalendarze, są magiczne. To cisi świadkowie ludzkiego życia, często skrywają największe tajemnice albo utrwalają ulotne myśli. Kalendarz to coś więcej niż terminarz, ma w sobie coś z pamiętnika i dziennika. To taki cichy przyjaciel, skryty zazwyczaj w przepastnych głębinach torebek, aktówek, plecaków czy walizek, często niedoceniany, ale bardzo przydatny. Kupowany raz do roku i przez 365 dni gotowy do przyjmowania kolejnych zapisków, w pewnym sensie odzwierciedla życie. Dla mnie to taka "przenośna pamięć" :)

Mój tegoroczny kalendarz kosztował ok. 7 zł, nie ma  żadnych ekstra bajerów, ale zauroczył mnie, gdy tylko go zobaczyłam. Pierwsza strona jest dedykowana Wam  :)

I